Επιστολή προς δημοσίευση περί του πατρός Ιωάννου Καρασακαλίδη

Είπε ο γέροντας Παίσιος για τους γέροντες:
«……Ἡ πηγὴ τῆς εἰρήνης, ἡ πηγὴ τῆς χάριτος ἡ πηγὴ τῆς σωτηρίας, ἡ πηγὴ τοῦ Παραδείσου εἶναι ὁ Γέροντας.
Δὲν πρέπει νὰ ἀνέχεσαι νὰ κατηγορεῖ κανεὶς τὸν Γέροντά σου! Αὐτὸ εἶναι τὸ σωστὸ καὶ πρέπον νὰ γίνεται. Νὰ ἀντιδρᾶς, ὅταν ἀκοῦς νὰ λέγουν κάτι κατὰ τοῦ Γέροντός σου…»
Σήμερα κατηγορούν τον γέροντα μου, ιερομόναχο κ. Ιωάννη Καρασακαλίδη και δεν μπορώ να σιωπήσω βλέποντας την αδικία εις βάρος του. Είμαι ένα από τα χιλιάδες πνευματικά παιδιά του. Τον γνώρισα πριν περίπου 5 χρόνια. Η πρώτη γνωριμία μας ήταν από την πλευρά μου τότε αναγνωριστική αλλά υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα ζωή μου. Ο Θεός οδήγησε τα βήματα μου σε έναν ήρεμο, φωτεινό, γλυκό άνθρωπο, ελεήμονα, συμπονετικό, άριστο γνώστη της ορθοδόξου πίστεως μας, αυστηρό πνευματικό, δεινό ιεροκήρυκα που δεν φοβάται να μιλά για πολλά κακώς κείμενα, έναν άνθρωπο που στήριζε ειδικά αυτόν τον καιρό πολλούς δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας οικονομικά και ψυχολογικά, έναν πατριώτη, αγαπητό στον κόσμο της Αλεξανδρούπολης και όχι μόνο. Ευχαριστώ τον Θεό που τον έφερε στον δρόμο μου. Ξεκλείδωσε την ψυχή μου και την οδήγησε στον πνευματικό δρόμο, ήταν αυτός ο σωστός πνευματικός που έψαχνα καιρό πριν.

Σήμερα περνά μια δοκιμασία άνευ προηγουμένου. Η αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Τι κρύβεται πίσω από την επίθεση αυτή; Φθόνος; Ανασφάλεια; Κακία; Εκδίκηση για τις αλήθειες που λέει; Όλα αυτά μαζί; Αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει ένα τέτοιου είδους κυνηγητό σχεδόν πάντα σε ιερομονάχους; Οι κατήγοροι του ξέρουν πολύ καλά τι τους οδήγησε εδώ. 

Διάβασα κάπου ότι: «Ο φθόνος (η ζήλεια) είναι το στέμμα του διαβόλου». Τα παιδιά του φθόνου (της ζήλειας) είναι ο θυμός, η επιβουλή, η έχθρα, η έριδα, η αχαριστία, ο μυκτηρισμός (ειρωνεία), η χαιρεκακία, το μίσος, η μνησικακία, ο φόνος.

Θα ήθελα να πω πολλά στους κατηγόρους του αντιδρώντας στην κατάσταση αυτή, επειδή όμως εγώ είμαι πολύ μικρός και ασήμαντος άνθρωπος για να μιλήσω, θα βάλω τους μεγάλους γέροντες και αγίους να μιλήσουν. 

Είπε ο Μέγας Βασίλειος για το μίσος και τον φθονερό άνθρωπο «..Οι φιλίες των φθονερών ανθρώπων είναι φωτιά που μας καίει…………..Να απομακρύνεις τους ανθρώπους που σε φθονούν…. Το σκυλί άμα το περιποιηθείς θα σε γλύψει το λιοντάρι και το φίδι αντίθετα θα σε επιτεθούν….. » 

Ο άγιος Νεκτάριος, (την εκκλησία του οποίου υπηρετούσε ο π. Ιωάννης, και την ζωή του οποίου αντιγράφει μάλλον) είπε για τον ανειλικρινή φίλο: 
«Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής, άφιλος, κρυψίνους, εγωιστής, υποκριτής. Φοράει το προσωπείο της φιλίας για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει. Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον αφοσιωμένο. …..»

Για δε την αδικία λέει αλλού ο άγιος Νεκτάριος : 
« Αδικία είναι η συνήθεια να βλέπει κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία του πονηρού. Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό. Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών πού είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς κάθε κακία. Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό………»
Και ο γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης: «Ή αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, ή αδικία δέν έχει- μαζεύει οργή Θεοϋ. Φοβερό!»
Δείτε αν θέλετε σχετικά με την συκοφαντία του αγίου Νεκταρίου τον παρακάτω δεσμό : http://www.impantokratoros.gr/22668E40.el.aspx
Υπήρξε σε επιστολή ανώνυμου ατόμου η διαπίστωση: (αντιγράφω τα δικά του λόγια) «…Ο καθένας μας όταν σπιλώνεται αδίκως το όνομά του δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Διαμαρτύρεται ο ΙΔΙΟΣ και όχι δι’ αντιπροσώπων. Αυτό μήπως σημαίνει κάτι; Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει άλλωστε και φωτιά….» (το σχόλιο της εφημερίδας σας για την εν λόγω επιστολή ήταν: Ένα μακροσκελές άρθρο ντυμένο με μανδύα αμερόληπτου, που όμως εντέχνως δίνει αρνητική έμφαση για τον πάτερ Ιωάννη.) 
Έχω να του απαντήσω το εξής: Καλώς πράττει ο πνευματικός μου πατέρας και δεν μιλάει. Έχει ήσυχη την συνείδηση του ότι τίποτε δεν ευσταθεί από όσα του καταμαρτυρούν. Πράττει αυτό που του υπαγορεύει ο Κύριος και Θεός του. Η σιωπή σημαίνει ταπείνωση και ο ταπεινός έχει την ευλογία του Θεού. Τι να πει στην οργανωμένη σκευωρία, στην υποκρισία τους; Απαντάει με σιωπή, και περιμένει την δικαίωση του από τον Θεό. 

Λέει κάπου ένας γέροντας: «Ταπείνωση είναι το να σε αδικήσει ο αδελφός σου, κι εσύ να Τον συγχωρήσεις πριν σου ζητήσει συγχώρηση».

Ο Ιωσήφ ο ησυχαστής προτρέπει:«Μὴ ζητήσεις ποτέ σου νὰ εὐρεῖς τὸ δίκαιον, διότι τότε ἔχεις τὸ ἄδικον. Ἀλλὰ μάθε νὰ ὑπομένεις ἀνδρείως τοὺς πειρασμούς, οἰουσδήποτε καὶ ἂν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος. Χωρὶς πολλὲς δικαιολογίες νὰ λέγεις «Εὐλόγησον»! Καὶ χωρὶς νὰ σφάλλεις νὰ μετανοεῖς ὅτι ἔσφαλες.

Και ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθείτης: «.. Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτό τον κόσμο εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις ένα σημείο. Εις τον πόνο! Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωή τους θα πονέσουν. Καθώς λέγει και ο Ιώβ· «Τέρας, ει τις ευτύχησεν διά βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζούμε εις το βασίλειο του πόνου!
Γνωρίζομε ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικό, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς εσήκωσε τον Σταυρό Του, χάριν ημών. Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικό χέρι, που αυτό τον καιρό σε χειρουργεί με τον πόνο και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός σου τον στέλνει και συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνο, για να μπόρεσης να τον αντιμετωπίσης.
Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό, αλλά σωτήριο· οι άγιοι έχαιραν εις την θλίψι τους, εμείς τουλάχιστο να δεχώμεθα αυτήν με υπομονή, και ο Θεός δεν θα ξεχάση, έστω και αυτή την ελαχίστη προαιρετική υπομονή μας εις το θέλημα του, που εκπροσωπεί ο πόνος. Συγκέντρωσε, τις ψυχικές δυνάμεις, όταν πονάς, και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπό του πόνου, που δι' αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανό. 
Θαρρείς πως Εκείνος που αριθμεί τις τρίχες της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρο του πόνου σου; ναι, τον γνωρίζει· λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιο Πατέρα μας. Μην αποκάμης· μαζί με τον Χριστό μας θα τα πέρασης όλα, καθώς θα γίνης και κληρονόμος Του εις την άπειρη περιουσία του κοινού Πατρός ημών Θεού.
Για όλα δε τα πνευματικά μου αδέλφια που ίσως αναρωτηθούν που είναι ο Θεός μας, αυτόν που με τόση αυταπάρνηση υπηρετεί ο π. Ιωάννης; θα τους απαντήσω με λόγια άλλου γέροντα: «Όταν περνάς μια μεγάλη δυσκολία
και αναρωτιέσαι "Πού είναι ο Θεός;"... θυμήσου...
Ο δάσκαλος είναι πάντα σιωπηλός κατά την διάρκεια του τεστ...!!
Ελένη Αθανασιάδου

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/pateras-ioannis.html#ixzz2Lisovyek