Sunday, February 24, 2013

Αξιότιμε Μητροπολίτη και αξιότιμα μέλη της Μητροπόλεως Αλεξανδρούπολης



Αξιότιμε Μητροπολίτη και αξιότιμα μέλη της Μητροπόλεως Αλεξανδρούπολης 
Ως έφηβη, κάτοικος της Αλεξανδρούπολης και πιστή στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό παίρνω το θάρρος και σας γράφω αύτη την Επιστολή. Με όλο τον σεβασμό που με διακατέχει θα ήθελα να δημοσιοποιήσω κάποιες απόψεις που πιστεύω ότι θα είναι πολύ σημαντικές ,όχι μόνο για την γνώμη και τις αντιλήψεις που διαμορφώσατε εσείς, αλλά και πολλοί πιστοί της Αλεξανδρούπολης. Αναφέρομαι ως γνωστών στο επίκαιρο και θλιβερό γεγονός της απομάκρυνσης από την εκκλησία και την απαγόρευση για εξομολόγηση και πραγματοποίηση συνάξεων του Πατήρ Ιωάννη στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου. Η Επιστολή αυτή έχει ως σκοπό την εγρήγορση των διαδικασιών για να διαλευκανθεί η υπόθεση αλλά είναι και μια καλή ευκαιρία για την προβολή των πραγμάτων από μια άλλη οπτική γωνία!

Είμαι μια ανήλικη κοπέλα που προσωπικά ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με την εκκλησία και τους παπάδες, διότι όλα μου φαίνονταν τόσο ψεύτικα και τυποποιημένα. Την εποχή που είχε πρωτοέρθει ο Πατήρ Ιωάννης στην Αλεξανδρούπολη στην Ενορία μου(Άγιος Νεκτάριος) πίστευα ότι είναι ένας απλός “παπάς” ,που απλά θα νοιάζεται να κάνει τις λειτουργιές και τις συνάξεις του στον κόσμο, χωρίς τίποτα παραπάνω. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια ο κόσμος πλήθαινε συνεχώς στην εκκλησία τις Κυριακές και τα λόγια για τον Παπά-Γιάννη ήταν ακόμη πιο θετικά για το έργο που ασκούσε στην εκκλησιά μας από τον κόσμο. Η οικογένεια μου λοιπόν ξεκίνησε να παρακολουθεί συνάξεις και με τον καιρό ο Πατήρ Ιωάννης έγινε και πνευματικός τους. Εγώ δεν πίστεψα ποτέ μου ότι ένας παπάς θα μπορούσε να τραβήξει δίπλα του τόσο κόσμο. Έτσι κάποια στιγμή είπα να δοκιμάσω για πρώτη φορά να εξομολογηθώ στον Πάτερ. Έκατσα του είπα τα προβλήματα μου ,μοιράστηκα ανησυχίες για το σχολείο και την οικογένεια μου και έτσι δέχτηκα μια απεριόριστη βοήθεια από τις συμβουλές του.
Μετά από λίγο καιρό κατάλαβα ότι όπως εγώ έτσι και χιλιάδες άλλα άτομα λυτρώνονταν και έλπιζαν για το μέλλον ,εξαιτίας του θείου έργου που πραγματοποιούσε καθημερινά ο Πάτερ Ιωάννης. Συνετός ,ταπεινός και πλημμυρισμένος από πίστη για τον Θεό μιλούσε στον κόσμο με ευλάβεια και αγάπη ,χωρίς να ζητάει πολλά ,απλά να μοιράζει ελπίδες και αισιοδοξία. Άστεγοι ,άτομα με οικονομικά προβλήματα ,άτομα με προβλήματα εθισμού που χρειάζονταν ψυχολογική βοήθεια για την απεξάρτησης τους ,απλοί πιστοί της περιοχής ,άτομα που είχαν φύγει από το δρόμο του Θεού ,ακόμη και άτομα από άλλες θρησκείες ,που από περιέργεια τον άκουγαν, παραβρίσκονταν στις συνάξεις του και στα βήματα του ,αλλάζοντας αντιλήψεις και «πιστεύω» προς το καλύτερο και παίρνοντας θάρρος και δύναμη από αυτόν τον απλό άνθρωπο που απλά με τα λόγια γιάτρευε ψυχές. Το ευχάριστο όμως είναι ότι ευτυχώς ο Παπά Γιάννης δεν είχε μείνει μόνο στα λόγια. Το έργο του είχε πάρει μια πολύ μεγάλη διάσταση, που στηριζόταν σε απλούς καθημερινούς ανθρώπους ,οι ψυχές των οποίων διψούσαν για γαλήνη και αρετή.
Πριν από λίγες ημέρες έμαθα ότι τον θέσατε σε διαθεσημότητα από την εκκλησιά ,λόγω πολλών συκοφαντιών που διέσυραν στην Αλεξανδρούπολη κάποια ανήθικα άτομα. Προφανώς τέτοια άτομα δεν γνωρίζουν τίποτα άλλο , παρά μόνο να σκαρφίζονται ψεύτικες κατηγορίες ,ώστε να κάνουν μεγάλο κακό στον Πατήρ Ιωάννη ,αλλά και να δημιουργούν αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε πιστούς και πατέρες τις εκκλησιάς. Όταν όμως έμαθα ότι εσείς πήρατε την πρωτοβουλία και μέσω ενός κοντινού ανθρώπου του Πατέρα κλέψατε κάποια από τα προσωπικά του αντικείμενα ,ώστε να αποδείξετε ότι αληθεύουν οι κατηγορίες ,πραγματικά συγκλονίστηκα και απογοητεύτηκα πολύ .Από εκείνη την ημέρα οι συκοφαντίες και οι κατηγορίες πλήθαιναν και γίνονταν όλο και πιο σκληρές. Οι άνθρωποι γύρω μου δεν ήξεραν τι να πιστέψουν και η κάθε κατηγορία από στόμα σε στόμα διογκώνονταν. Όλοι κρατούσαν μια απομακρυσμένη στάση από τα πράγματα και κατηγορούσαν ανεξέλικτα ,χωρίς να σκέφτονται το κακό που φέρουν. 
Οι συκοφαντίες που άκουσα όλο αυτό τον καιρό είχαν ποικίλες μορφές, όντας αρκετά σκληρές για ένα πρόσωπο ,όπως του Πατήρ Ιωάννη. Ειπώθηκαν κατηγορίες ,όπως ότι ο Πάτερ παρευρισκόταν με γυναίκες κρυφά και είχε σχέσεις με αυτές, όπως και ότι τις παρενοχλούσε. Επίσης άκουσα ότι τα dvd που πρόσφερε στον κόσμο που ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα ,είχαν ανήθικο περιεχόμενο. Επιπλέον πολλοί είπαν ότι έκανε διακρίσεις στα πνευματικά του παιδία και ότι τους περιθωριοποιούσε. Η παιδεραστία δεν άργησε να φτάσει στο λόγο εκείνων που δεν γνώριζαν τον Πατέρα Ιωάννη. Με όλες αυτές τις κατηγορίες και τις συκοφαντίες ο Πάτερ Ιωάννης θα έπρεπε να θεωρείτε «αλήτης» και «εγκληματίας», και όχι πνευματικός και λυτρωτής χιλιάδων ατόμων. Όλοι αυτοί μιλούσαν με τόσο μίσος ,διότι δεν γνώριζαν αυτό τον υπέροχο άνθρωπο που είχα σαν πατέρα μου. Με θλίβει πολύ το γεγονός ότι είδα τέτοια συμπεριφορά ακόμα και από άτομα που ήταν πνευματικά του παιδιά τα οποία κρύβονταν πίσω από διαφθορές ,πλεκτάνες και συμφέροντα. Εγώ πιστεύοντας ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει και ακολουθώντας πιστά κάθε συμβουλή του Πάτερ (διότι αυτός και η οικογένεια μου ,μου έμαθαν να πιστεύω στον αληθινό Θεό) ,δεν δέχομαι και δεν πιστεύω τίποτα από όλες αυτές τις κατηγορίες ,επειδή τον έχω ζήσει ,όντας Πνευματικός μου Πατέρας και γνωρίζω πραγματικά τι άνθρωπος είναι. Δεν έχει δώσει ούτε μια αφορμή όλα αυτά τα χρόνια για κατηγορία εις βάρος του και κανένας δεν είχε παράπονο από τον ίδιο.
Έχω παραβρεθεί σε αρκετές ομιλίες σας και σας έχω ακούσει να μιλάτε στον κόσμο για αγάπη, συγχώρεση και μετάνοια. Αν όντως είστε άνθρωπος του Θεού και πιστεύεται όλα όσα μεταδίδεται στον κόσμο, τότε εφαρμόστε τα και μην δείχνεται στους ανθρώπους την μεριά που όλοι θα μισήσουν. Μιλάω σαν ανήλικη ,που δεν γνωρίζω καλά ,ούτε το σύστημα της Εκκλησιάς ,ούτε τις αρχές της, γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι η συμπεριφορά σας δεν ήταν ορθή και έντιμη απέναντι στον Πατήρ Ιωάννη. Έστω στο ένα εκατομμύριο να ίσχυε μια από αυτές τις κατηγορίες ,θα έπρεπε σαν λυτρωτής της αμαρτίας να συγχωρούσατε κάθε αμαρτία του και να δείτε το θείο έργο που διατελούσε όλο αυτόν τον καιρό στους ανθρώπους. Είμαι σίγουρη ότι όλες αυτές οι συκοφαντίες είναι αναληθής ,ψεύτικες και φτιαγμένες από άτομα που δεν πράττουν με την ψυχή αλλά με την λογική.
Κλείνοντας αυτή την Επιστολή θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι όλο αυτό που συνέβη θυμίζει τις συκοφαντίες που δέχτηκε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ,χωρίς να θέλω ταυτίσω τα 2 πρόσωπα, όμως ο σάλος που έχει δημιουργηθεί είναι τεράστιος και ο κόσμος ζητάει εξηγήσεις από όλους. Τα Πνευματικά παιδιά του Πατήρ Ιωάννη ζητούν την επιστροφή του Πατέρα τους και να μην τους στερηθεί αυτό το δικαίωμα ,δηλαδή να μπορούν να παίρνουν δύναμη και να στηρίζονται από τον πνευματικό τους, που εδώ και χρόνια τους βοηθά με επιμονή και υπομονή σε όλα τους τα προβλήματα. Όλα αυτά τα χρόνια που έχω ως πνευματικό αυτόν τον άνθρωπο ούτε μια φόρα δεν άκουσα άσχημη κουβέντα από τους γύρω μου, όλοι ήταν ενθουσιασμένοι και ευχαριστημένοι από το έργο του Πάτερ ,ακολουθώντας τον δρόμο του Θεού. Πραγματικά εύχομαι και ελπίζω να απέλθει η αλήθεια και η δικαιοσύνη να βγει στο φως, αλλά επίσης εύχομαι ,όντας τόσο απογοητευμένη με την στάση σας ,να δείτε τα πράγματα με τα μάτια του Θεού και να πράξετε ανάλογα και με ειλικρίνεια.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας
Ι.ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗ.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/alexadnroupoleos-anthimos.html#ixzz2LoJqKjwK

Saturday, February 23, 2013

ΠΕΡΙ ΑΝΘΙΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ


ΠΕΡΙ ΑΝΘΙΜΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ


Ο Μητροπολίτης Αλεξ/πολεως Άνθιμος έκανε και πάλι το θαύμα του. Με τις αψυχολόγητες και παράνομες ενέργειες στις οποίες υπέπεσε, ακολουθώντας τις ,χωρίς καθόλου σύνεση, συμβουλές των αυλοκολάκων και συκοφαντών του περιβάλλοντός του, κατάφερε να απομακρύνει από την μητρόπολη τον μόνον άνθρωπο, ιερέα και πνευματικό που μπορούσε να ανακουφίσει τις κουρασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές μας από την πνευματική και οικονομική κρίση που βιώνουμε. Ο λόγος ,για τον πνευματικό μας πατέρα και αδερφό, Αρχιμανδρίτη Ιωάννη Θεολόγο Καρασακαλίδη ο οποίος εδώ κι 7 χρόνια έχει αφιερώσει τον εαυτό του στην ανακούφιση των αναγκών των ψυχών και την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών των φτωχοτέρων αδερφών μας μέσω του μεγίστου φιλανθρωπικού έργου που επιτελεί.
Τι να πει κανείς για τις ατελείωτες ώρες που περνά στο εξομολογητήριο, όντας παρών άνα πάσα ώρα και στιγμή για τον καθένα μας, με τις ορθόδοξα πνευματικές συμβουλές του? Τί να πει κανείς για τις ενοριακές συνάξεις στο ναό του Αγ. Φανουρίου( την εκκλησία στο υπόγειο του Αγ. Νεκταρίου),η οποία μαζεύει κάθε φορά περισσότερους από 350 ανθρώπους, που ψάχνουν την γνήσια ορθόδοξη κατήχηση, τον γλυκό λόγο και την εν Χριστώ αγάπη στο πρόσωπό του ? 
Μπορεί να πει κανείς οτιδήποτε για την οικογενειακή ατμόσφαιρα που δημιούργησε και την αγάπη που ενέπνευσε με το παράδειγμά του ανάμεσά μας στα πλαίσια της ενορίας και της καθημερινής επαφής μεταξύ μας? 

Μας έμαθε την αλληλεγγύη , την θυσία για τον πάσχοντα αδερφό ,την ελεημοσύνη ,την έν Χριστώ αγάπη για όλους . Αυτόν τον Άνθρωπο, για τον οποίο αισθανόμαστε την πιο βαθιά ευγνωμοσύνη, τον π. Ιωάννη βρέθηκαν ( δυστυχώς γι΄αυτούς) ανθρωπάρια για να τον συκοφαντήσουν με αισχρές συκοφαντίες .Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι, οι τωρινοί συκοφάντες είναι πολλαπλώς ευεργετηθέντες από αυτόν στο παρελθόν, έτσι ώστε να επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά το ρητό «ουδείς βεβαιότερος εχθρός από τον ευεργεντηθέντα» Είναι άνθρωποι που ,στο παρελθόν, έκατσαν στο ίδιο τραπέζι και έφαγαν μαζί του, έλυσαν τα προσωπικά τους προβλήματα, τον συμβουλεύτηκαν και του έλεγαν πολύ μεγάλα λόγια! Όμως ,όπως ο Ιούδας στο τέλος του έδωσαν το φιλί της προδοσίας! 
Αυτές δυστυχώς οι συμπεριφορές είναι συχνές στην εποχή που ζούμε και πάντοτε. Όμως, πώς είναι δυνατόν, ένας έξυπνος και έμπειρος μητροπολίτης σαν τον Σεβασμιώτατο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο , ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ των συκοφαντών και να προβεί σε έκνομες ενέργειες προσβάλλοντας και υποτιμώντας τον πνευματικό μας πατέρα κι εμάς που τον εμπιστευόμαστε ,κλέβοντας τα προσωπικά δεδομένα του π. Ιωάννου αφού εισέβαλλαν(κατ’εντολή του) στην οικία του αφαιρώντας τον ηλ.υπολογιστή του και το κινητό του τηλέφωνο?(έχει κατατεθεί η σχετική μήνυση στην αστυνομία) 

Έχει την εντύπωση ότι ,επειδή είναι μητροπολίτης ,έχει περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς? Ξεχνάει πως είναι πνευματικός ηγέτης και υπεύθυνος για τις ψυχές του ποιμνίου του? Νομιμοποιείται λόγω θέσεως, να προσβάλλει και να μειώνει τους ιερείς της μητροπόλεως του και να τους συμπεριφέρεται ως μη έχοντες καμία αξία? 
Είχαμε την εντύπωση πως, στο ευαγγέλιο, το οποίο υπηρετούν και οι μητροπολίτες, αναφέρεται ότι «αυτός που θέλει να είναι πρώτος πρέπει να είναι υπηρέτης των άλλων» και όχι να περιτριγυρίζεται από υπηρετούντες και αυλικούς. 

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Μητροπολίτης απαξιώνει τον εαυτό του, τον υποτιμά, και μαζί με τον εαυτό του και εμάς, γιατι έχει την εντύπωση ότι, οι χιλιάδες άνθρωποι εμπιστεύονται τον π. Ιωάννη δεν έχουν δική τους κρίση για να κρίνουν το σωστό και το λάθος, το ψέμα από την αλήθεια και την σοβαρότητα από την αστειότητα. 

Κρίμα για τον μητροπολίτη Άνθιμο γιατί, μεταξύ των άλλων, εμείς οι ίδιοι αγωνιστήκαμε την εποχή εκείνη της χηρείας της μητρόπολής μας ,για να εκλεγεί ένας συντοπίτης μας ως νέος επίσκοπος για να μας φερθεί –υποτίθεται- καλύτερα από κάποιο ξένο. Πόσο το μετανιώνουμε τώρα!!! Όμως ποτέ δεν είναι αργά! Εξάλλου μέχρι και ο πάπας της Ρώμης παραιτήθηκε!!! 

Ο μητροπολίτης Άνθιμος ΟΦΕΙΛΕΙ να καταλάβει το λάθος του και να καταβάλλει όλες τις δυνάμεις του για να κρατήσει εδώ τον πνευματικό μας πατέρα διότι τον ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ όλοι μας ,ακόμη και ο ίδιος και ας μη το καταλαβαίνει. Διαφορετικά, η πορεία που θα πάρουν τα γεγονότα θα πονέσουν περισσότερο τον ίδιο παρά ολους εμάς που δεν έχουμε πλέον να χάσουμε τίποτα .

Σαμουρκασιδου Ελισσαβετ
papadakisstav@gmail.com

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/mitropolitis-anthimos.html#ixzz2LitSccBz

Επιστολή προς δημοσίευση περί του πατρός Ιωάννου Καρασακαλίδη


Είπε ο γέροντας Παίσιος για τους γέροντες:
«……Ἡ πηγὴ τῆς εἰρήνης, ἡ πηγὴ τῆς χάριτος ἡ πηγὴ τῆς σωτηρίας, ἡ πηγὴ τοῦ Παραδείσου εἶναι ὁ Γέροντας.
Δὲν πρέπει νὰ ἀνέχεσαι νὰ κατηγορεῖ κανεὶς τὸν Γέροντά σου! Αὐτὸ εἶναι τὸ σωστὸ καὶ πρέπον νὰ γίνεται. Νὰ ἀντιδρᾶς, ὅταν ἀκοῦς νὰ λέγουν κάτι κατὰ τοῦ Γέροντός σου…»
Σήμερα κατηγορούν τον γέροντα μου, ιερομόναχο κ. Ιωάννη Καρασακαλίδη και δεν μπορώ να σιωπήσω βλέποντας την αδικία εις βάρος του. Είμαι ένα από τα χιλιάδες πνευματικά παιδιά του. Τον γνώρισα πριν περίπου 5 χρόνια. Η πρώτη γνωριμία μας ήταν από την πλευρά μου τότε αναγνωριστική αλλά υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα ζωή μου. Ο Θεός οδήγησε τα βήματα μου σε έναν ήρεμο, φωτεινό, γλυκό άνθρωπο, ελεήμονα, συμπονετικό, άριστο γνώστη της ορθοδόξου πίστεως μας, αυστηρό πνευματικό, δεινό ιεροκήρυκα που δεν φοβάται να μιλά για πολλά κακώς κείμενα, έναν άνθρωπο που στήριζε ειδικά αυτόν τον καιρό πολλούς δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας οικονομικά και ψυχολογικά, έναν πατριώτη, αγαπητό στον κόσμο της Αλεξανδρούπολης και όχι μόνο. Ευχαριστώ τον Θεό που τον έφερε στον δρόμο μου. Ξεκλείδωσε την ψυχή μου και την οδήγησε στον πνευματικό δρόμο, ήταν αυτός ο σωστός πνευματικός που έψαχνα καιρό πριν.

Σήμερα περνά μια δοκιμασία άνευ προηγουμένου. Η αδικία σε όλο της το μεγαλείο. Τι κρύβεται πίσω από την επίθεση αυτή; Φθόνος; Ανασφάλεια; Κακία; Εκδίκηση για τις αλήθειες που λέει; Όλα αυτά μαζί; Αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει ένα τέτοιου είδους κυνηγητό σχεδόν πάντα σε ιερομονάχους; Οι κατήγοροι του ξέρουν πολύ καλά τι τους οδήγησε εδώ. 

Διάβασα κάπου ότι: «Ο φθόνος (η ζήλεια) είναι το στέμμα του διαβόλου». Τα παιδιά του φθόνου (της ζήλειας) είναι ο θυμός, η επιβουλή, η έχθρα, η έριδα, η αχαριστία, ο μυκτηρισμός (ειρωνεία), η χαιρεκακία, το μίσος, η μνησικακία, ο φόνος.

Θα ήθελα να πω πολλά στους κατηγόρους του αντιδρώντας στην κατάσταση αυτή, επειδή όμως εγώ είμαι πολύ μικρός και ασήμαντος άνθρωπος για να μιλήσω, θα βάλω τους μεγάλους γέροντες και αγίους να μιλήσουν. 

Είπε ο Μέγας Βασίλειος για το μίσος και τον φθονερό άνθρωπο «..Οι φιλίες των φθονερών ανθρώπων είναι φωτιά που μας καίει…………..Να απομακρύνεις τους ανθρώπους που σε φθονούν…. Το σκυλί άμα το περιποιηθείς θα σε γλύψει το λιοντάρι και το φίδι αντίθετα θα σε επιτεθούν….. » 

Ο άγιος Νεκτάριος, (την εκκλησία του οποίου υπηρετούσε ο π. Ιωάννης, και την ζωή του οποίου αντιγράφει μάλλον) είπε για τον ανειλικρινή φίλο: 
«Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής, άφιλος, κρυψίνους, εγωιστής, υποκριτής. Φοράει το προσωπείο της φιλίας για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει. Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον αφοσιωμένο. …..»

Για δε την αδικία λέει αλλού ο άγιος Νεκτάριος : 
« Αδικία είναι η συνήθεια να βλέπει κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία του πονηρού. Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό. Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών πού είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς κάθε κακία. Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό………»
Και ο γέροντας Παίσιος ο Αγιορείτης: «Ή αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, ή αδικία δέν έχει- μαζεύει οργή Θεοϋ. Φοβερό!»
Δείτε αν θέλετε σχετικά με την συκοφαντία του αγίου Νεκταρίου τον παρακάτω δεσμό : http://www.impantokratoros.gr/22668E40.el.aspx
Υπήρξε σε επιστολή ανώνυμου ατόμου η διαπίστωση: (αντιγράφω τα δικά του λόγια) «…Ο καθένας μας όταν σπιλώνεται αδίκως το όνομά του δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια. Διαμαρτύρεται ο ΙΔΙΟΣ και όχι δι’ αντιπροσώπων. Αυτό μήπως σημαίνει κάτι; Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει άλλωστε και φωτιά….» (το σχόλιο της εφημερίδας σας για την εν λόγω επιστολή ήταν: Ένα μακροσκελές άρθρο ντυμένο με μανδύα αμερόληπτου, που όμως εντέχνως δίνει αρνητική έμφαση για τον πάτερ Ιωάννη.) 
Έχω να του απαντήσω το εξής: Καλώς πράττει ο πνευματικός μου πατέρας και δεν μιλάει. Έχει ήσυχη την συνείδηση του ότι τίποτε δεν ευσταθεί από όσα του καταμαρτυρούν. Πράττει αυτό που του υπαγορεύει ο Κύριος και Θεός του. Η σιωπή σημαίνει ταπείνωση και ο ταπεινός έχει την ευλογία του Θεού. Τι να πει στην οργανωμένη σκευωρία, στην υποκρισία τους; Απαντάει με σιωπή, και περιμένει την δικαίωση του από τον Θεό. 

Λέει κάπου ένας γέροντας: «Ταπείνωση είναι το να σε αδικήσει ο αδελφός σου, κι εσύ να Τον συγχωρήσεις πριν σου ζητήσει συγχώρηση».

Ο Ιωσήφ ο ησυχαστής προτρέπει:«Μὴ ζητήσεις ποτέ σου νὰ εὐρεῖς τὸ δίκαιον, διότι τότε ἔχεις τὸ ἄδικον. Ἀλλὰ μάθε νὰ ὑπομένεις ἀνδρείως τοὺς πειρασμούς, οἰουσδήποτε καὶ ἂν ἐπιτρέψει ὁ Κύριος. Χωρὶς πολλὲς δικαιολογίες νὰ λέγεις «Εὐλόγησον»! Καὶ χωρὶς νὰ σφάλλεις νὰ μετανοεῖς ὅτι ἔσφαλες.

Και ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθείτης: «.. Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτό τον κόσμο εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις ένα σημείο. Εις τον πόνο! Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωή τους θα πονέσουν. Καθώς λέγει και ο Ιώβ· «Τέρας, ει τις ευτύχησεν διά βίου». Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζούμε εις το βασίλειο του πόνου!
Γνωρίζομε ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικό, που θα χρειασθή κανείς να τον αντιμετωπίση μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώση, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς εσήκωσε τον Σταυρό Του, χάριν ημών. Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικό χέρι, που αυτό τον καιρό σε χειρουργεί με τον πόνο και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός σου τον στέλνει και συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνο, για να μπόρεσης να τον αντιμετωπίσης.
Γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι αυτό, αλλά σωτήριο· οι άγιοι έχαιραν εις την θλίψι τους, εμείς τουλάχιστο να δεχώμεθα αυτήν με υπομονή, και ο Θεός δεν θα ξεχάση, έστω και αυτή την ελαχίστη προαιρετική υπομονή μας εις το θέλημα του, που εκπροσωπεί ο πόνος. Συγκέντρωσε, τις ψυχικές δυνάμεις, όταν πονάς, και προσπάθησε να εννοήσης τον σκοπό του πόνου, που δι' αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανό. 
Θαρρείς πως Εκείνος που αριθμεί τις τρίχες της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρο του πόνου σου; ναι, τον γνωρίζει· λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιο Πατέρα μας. Μην αποκάμης· μαζί με τον Χριστό μας θα τα πέρασης όλα, καθώς θα γίνης και κληρονόμος Του εις την άπειρη περιουσία του κοινού Πατρός ημών Θεού.
Για όλα δε τα πνευματικά μου αδέλφια που ίσως αναρωτηθούν που είναι ο Θεός μας, αυτόν που με τόση αυταπάρνηση υπηρετεί ο π. Ιωάννης; θα τους απαντήσω με λόγια άλλου γέροντα: «Όταν περνάς μια μεγάλη δυσκολία
και αναρωτιέσαι "Πού είναι ο Θεός;"... θυμήσου...
Ο δάσκαλος είναι πάντα σιωπηλός κατά την διάρκεια του τεστ...!!
Ελένη Αθανασιάδου

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/02/pateras-ioannis.html#ixzz2Lisovyek

αφιέρωμα στον παπα Γιάννη


Σαν βόμβα έπεσε στην πόλη μας η είδηση πως ο αγαπητός ιερωμένος (και πνευματικός πολλών συμπολιτών μας), πατήρ Ιωάννης Καρασακαλίδης, απομακρύνθηκε από την Ι.Ναό του Αγίου Νεκταρίου και, φυσικά, από το ποίμνιό του. Δεν θα εισέλθουμε σε λεπτομέρειες ούτε και στα όσα ακούστηκαν (δηλαδή στους λόγους που οδήγησαν στην απομάκρυνσή του) καθώς δεν μπορούμε να διασταυρώσουμε τίποτα από όλα όσα πληροφορηθήκαμε.
 Μπορούμε, όμως, να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα στην πολύτιμη προσφορά του και στο θεάρεστο έργο του καθώς τρέφουμε απεριόριστο σεβασμό για το πρόσωπό του.
Ο παπα Γιάννης είναι ένας σχετικά νέος ιερωμένος (γεννηθείς το 1976 στην Ξάνθη) ο οποίος από 16 ετών αφιερώθηκε στον μοναχισμό και στην Ορθοδοξία. Ασκήτεψε στην Σκήτη του Προφήτη Ηλία, στο Άγιον Όρος, και κατόπιν "βγήκε έξω" για να διδάξει τον Λόγο του Κυρίου. Απ' ό,τι γνωρίζουμε (ίσως και να κάνουμε λάθος) αρχικά πήγε στα Τρίκαλα, μετέπειτα στην Κομοτηνή και από το 2006 ήρθε στην πόλη μας. Από την πρώτη στιγμή έδωσε δείγματα γραφής καθώς αθόρυβα, επίμονα, επίπονα και μεθοδικά δούλεψε ακατάπαυστα για τους συνανθρώπους του.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάφερε και έδωσε ελπίδα, Πίστη και θάρρος σε πολλούς πραγματοποιώντας δύο φορές την εβδομάδα πολυπληθείς συνάξεις στον Άγιο Νεκτάριο. Όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος γνωστός του "άνθρωποι που δεν ξέρανε να κάνουν το Σταυρό τους αυτήν την στιγμή κάνουν πνευματικές αναζητήσεις". Δίδαξε, συμβούλεψε, άκουσε, στάθηκε, μοιράστηκε, πόνεσε, υπέμεινε πολλά μαζί με το ποίμνιό του. Δημιουργήθηκε μιά πολύ δυνατή ειλικρινή και αμφίδρομη σχέση μεταξύ πιστών και Πνευματικού καθώς ο λόγος του αποτέλεσε βάλσαμο για πολλούς κατατρεγμένους αλλά και για πολλές "χαμένες" ψυχές. Επίσης μεγάλο και πολύπλευρο είναι και το φιλανθρωπικό του έργο το οποίο επιτελούσε αθόρυβα και καθημερινά. 
Σε αυτές τις δύσκολες εποχές της πνευματικής πενίας (κι όχι μόνο) με τον παρηγορητικό και εμψυχωτικό του λόγο αλλά, κυρίως, με το παράδειγμά του αποτέλεσε έναν πραγματικό "φάρο" στο ομιχλώδες τοπίο.
Ελπίζουμε να λυθεί η όποια παρεξήγηση και να ξαναγυρίσει πίσω στο ποίμνιό του για το πνευματικό "συμφέρον" όλων μας.

Thursday, February 21, 2013

ΕΔΩ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟΙ, Η ΣΕΛΙΔΑ ΑΥΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΟΥΜΕ ΟΜΟΡΦΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ,ΟΠΩΣ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Ν ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΜΑΣ Π.ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΡΑΣΑΚΑΛΙΔΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Ν ΑΚΟΥΜΕ ΑΟΡΙΣΤΟΛΟΓΙΕΣ,ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΣΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.ΘΕΛΟΥΜΕ Ν ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΑΛΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ.ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΑΝΟΜΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ.ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΩΣ.ΝΑ ΔΕΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ Ο ΣΑΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΣΤΟΧΕΣ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ.ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΟΥΤΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ.ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΝΗΡΟΙΚΑΙ Ο ΧΟΝΟΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ.